دیگه چه خبر؟ che khabar
خبر ، تحلیل و مقاله
دیگه چه خبر؟ che khabar
خبر ، تحلیل و مقاله
عسل بدیعی درمیان اشک‌ها‌ی مردم بدرقه شد
تصاویر مراسم تشییع پیکر عسل بدیعی
در ابتدای این مراسم که صبح دیروز در محوطه باز تالار وحدت برگزار شد، ستاره اسکندری بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون با بیان آنکه درگذشت عسل بدیعی را باور ندارد، افزود: مرگ اشاره‌ای به حیات دیگر است و امیدوارم خداوند متعال به خانواده عسل بدیعی صبر و شکیبایی عطا کند.
درادامه شاهرخ بدیعی پدر عسل اظهار کرد: با دیدن این همه معرفت قدرت حرف زدن ندارم و شما که برای دل ما جمع شده‌اید دستتان را می‌بوسم .
پدر این بازیگر فقید گفت: مرگ عسل فاجعه‌ای بزرگ در قلب ما وارد کرد که همه از آن با خبر هستند، اما اعضای بدن او در بدن هفت بیمار جای گرفته و اکنون به جای عسل، هفت فرزند داریم .
وی یادآور شد: عسل هفده سال از عمرکوتاه 36 ساله‌اش را در جمع هنرمندان و اعتلای هنر ایران صرف کرد. او با «بودن و نبودن» به عنوان گیرنده عضو ایفای نقش کرد و به تبع این بازی، پیرو این روش و منش انسانی شد. در ادامه سیروس الوند گفت: امروز مجلس باشکوهی برگزار شده است. ما هم روزی می‌رویم اما نمی‌دانیم آیا چنین چهره‌های داغداری برای ما هم می‌آیند یا خیر. سعادتی بود تا در فیلم «دست‌های آلوده» با وی همکاری کنم.
وی افزود: من واقعاً از ته دلم می‌گویم عسل بدیعی سرشار از زندگی و دختری پاک، منظم و نجیب بود. او به واقع بوی خانواده می‌داد. این دختر عمر زیادی در سینما نکرد و تلویزیون او را ربود اما کارهای بدیعی برای همه ما خاطره به جای گذاشت. حالا عسل بدیعی در وجود دیگران تکثیر شده است.
کارگردان فیلم« دست‌های آلوده» درادامه با تقدیم شعری به عسل بدیعی، درباره همکاری خود با وی در فیلم دست‌های آلوده افزود: در این اثر سینمایی با او همکاری کردم و از نزدیک با بانویی منزه، پاک، نجیب و اهل خانواده روبرو شدم.روحش شاد ویادش گرامی‌باد.
در ادامه رضا داودنژاد که با همسرش غزل بدیعی در مراسم حاضر شده بود، گفت: خیلی شرایط سختی است. اتفاقاتی را که در این یک سال گذشته برای ما رخ داد تنها توانستیم با همراهی شما بگذرانیم. همدردی شما برای من در آن شرایط بیماری و حالا هم برای خانواده بدیعی تسلی بزرگی است.
وی ادامه داد: ما چند روز عجیبی را گذراندیم. جدا از تمام حاشیه‌ها، با اتفاقات عجیبی در این چند روز روبرو شدیم. سه روز پیش آرام آرام از عسل بدیعی عزیز چیزهایی به دست ما رسید که برای خود ما هم جالب بود. حتی ما برخی از یادداشت‌های عسل بدیعی برای پدر و مادرش را هنوز نخوانده‌ایم. او یک دفترچه یادداشت داشت که روز اول فروردین در آن مطلبی نوشته بود.
امروز من و غزل تصمیم گرفتیم آن را برای شما بخوانیم. البته من به زودی تصویر این یادداشت را که با دست‌خط وی است در اختیار سایت‌ها قرار می‌دهم. بازیگر فیلم سینمایی کلاس هنرپیشگی گفت: زمانی که درگیر بیماری بودم و همین امروز که در غم از دست دادن عسل بدیعی به سوگ نشسته ایم، مردم ما را تنها نگذاشته اند.
داوود نژاد به یافتن دفترچه خاطرات عسل بدیعی پس از مرگ او اشاره کرد و از غزل بدیعی همسر خود و خواهر این بازیگر سینما درخواست کرد بخشی از یادداشت عسل بدیعی درنخستین روز از سال 1392 را بخواند. غزل بدیعی نیز در این مراسم بخش‌هایی از این یادداشت را قرائت کرد که در آن آمده بود: سال 92 شد و این گذر عمر چیزی است که همه ما آن را سپری می‌کنیم. حالا 36 ساله‌ام و دهه سوم زندگی به سرعت همه چیزهای دیگر همچون دوران بیست سالگی‌ام در حال سپری شدن است، شش سال در رکود بودم و حالا می‌توانم مسلط باشم، زیاد اشتباه کرده‌ام، اشتباه دیدم، اشتباه ارزش دادم، اشتباه بی ارزش کردم. اما هنوز ریشه دارم، جوانی زیبا هستم و پسری دارم گنجینه عشق و مهر، خانواده‌ای مثل گهر ناب و دوستانی چون برگ گل. در ادامه این یادداشت آمده بود: در این سال پروژه‌های بسیاری برای من به ثمر خواهد نشست و سال 92 برای من سال شگفتی‌آفرینی خواهد بود، من می‌دانم که امسال سال من است. شگفتی‌ای که پسرم «جانیار» و خانواده‌ام به آن افتخار کنند. من می‌دانم امسال سال من است.
«جانیار» فرزند عسل بدیعی با کمک پدرش فریبرز عرب‌نیا پشت تریبون قرار گرفت و در حالی که اشک از چشمانش جاری بود، گفت: از مادرم تشکر می‌کنم به خاطر همه کارهایی که برای من کرد، اگر او نبود من هم اینجا نبودم. او همه کار برای من کرد و حالا او را از همیشه بیشتر دوست دارم و دلم برایش تنگ می‌شود. می‌دانم خوشحال است و اگر قرار باشد برگردد، اینجا برایش مثل زندان است. می‌خواستم جلوی همه شما از او تشکر کنم و قول می‌دهم کاری کنم که راضی باشد.
فریبرز عرب نیا نیز از حضور مردم در این مراسم تشکر کرد وبا بیان این که عرضی ندارم تنها از حضار درخواست کرد تا به علت ازدحام جمعیت مراقب کودکان و بانوان حاضر در مراسم باشند.
احمد میرعلایی مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی در پایان گفت: بهتر است کسانی که اسم هنرمند را انتخاب می‌کنند به این نام وفادار باشند. عسل بدیعی از جمله این افراد بود من خاطرات خوب و حرفه ای با وی داشتم. ما در سریال«تا صبح» با هم همکار بودیم او روحیه حرفه ای داشت به دلیل اینکه باید کار را به پخش می‌رساندیم او در دو شیفت کار می‌کرد. خانم بدیعی روحیه‌ای مانند گل بهاری داشت که عشق آموزش می‌دهد و عسل این کار را کرد. در واقع اگر زندگی درست باشد و به آخر خط برسد مهم نیست، مهم آن است که کارمان را درست انجام داده باشیم.
وی افزود: عسل بدیعی با سلامت کامل از دنیا رفت و توانست اعضای بدنش را به هفت نفر بدهد و نشان داد سن کم مهم نیست، مهم آن است کامل بروی. من به نمایندگی از ریاست سازمان سینمایی، وزیر ارشاد و جامعه سینمایی به خانواده وی تسلیت می‌گویم. از همه مردم تشکر می‌کنم که امروز اینجا در بین ما هستند و حتی کسانی که می‌دانم از صبح در قطعه هنرمندان بهشت زهرا حضور پیدا کرده‌اند.
در پایان شاهرخ طاهریان مجری مراسم یادداشت عزت‌الله ضرغامی رئیس سازمان صدا‌و‌سیما را به مناسبت درگذشت عسل بدیعی خواند و پیکر عسل بدیعی درمیان علاقمندان و خانواده وی به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا تشییع شد.اگرچه جمعیت زیاد، ازدحام و بی نظمی حاکم بر مراسم سبب شد تا پیکر عسل بدیعی به داخل محوطه تالاروحدت آورده نشود و تنها مراسم تشییع از بیرون در تا آمبولانس حاضر در کنار در ورودی تالاروحدت انجام شود .
از هنرمندان حاضر در این مراسم می‌توان به مسعود فروتن، ابوالفضل پورعرب، هنگامه قاضیانی، علی دهکردی، افسانه چهره‌آزاد، زهرا سعیدی، حبیب اسماعیلی، سیروس ابراهیم‌زاده، جمشید گرگین، پگاه آهنگرانی، فرامرز روشنایی، رویا نونهالی، مسعود رایگان، رویا تیموریان، الهام پاوه‌نژاد، مریلا زارعی، مهتاب کرامتی، فرزاد حسنی، مهدی ودادی، بهرام کاظمی و کیانوش عیاری اشاره کرد.
عسل بدیعی 11 فروردین سال جاری پس از مشکلات تنفسی به یکی از بیمارستان‌های تهران منتقل شد و روز 12 فروردین ماه به علت مرگ مغزی در سن 36 سالگی درگذشت. وی سال 1356 در تهران متولد شد و از سال 1375 با بازی در فیلم بودن یا نبودن به کارگردانی کیانوش عیاری با موضوع اهدای عضو، فعالیت خود را در سینما آغاز کرد.
بدیعی در آثار سینمایی از جمله دست‌های آلوده، هفت پرده، از صمیم قلب، شمعی در باد، پروانه ای در مه وسربلند به ایفای نقش پرداخته بود.
منبع:مردم سالاری
